Niet te genezen

Tja en dan is het donderdagochtend, terug uit het ziekenhuis en hebben we de monsters gezien. 3 Metastasen in zijn hersenen op 3 verschillende plaatsen. Zoveel informatie maar even de belangrijkste voor jullie hier op de blog. De soort tumor in zijn longen en of hij daar een tumor heeft is nog onduidelijk. Maar het is wel aannemelijk. Morgen gaat de longarts vertellen hoe hij dat gaat uitzoeken. Hoe dan ook zit er een kwaadaardige tumor in zijn lijf die heeft gezorgd dat het in zijn hersenen is gekomen.

En helaas betekent dat dan ook dat er geen kans meer is op genezen. Het is nu hooguit nog tijd winnen. Papa wilde vooral antwoord op de vraag of hij nog 2 maanden had of 2 jaar maar het antwoord was alleen maar dat het geen kwestie meer van jaren zal zijn. Wat jammer toch dat alleen God of iets anders buitenaards weet wanneer het je laatste dag is. Echt klote.

Hij mag geen auto meer rijden en niet alleen op stap. Door zijn tabletten wordt hij wat hyper en heeft hij slaapstoornissen. Terwijl hij dus wel zijn rust nodig heeft. Vreselijke combinatie bij een man zoals ons pap.
Vrijdag dus de longarts met gesprek over wat we nu nog gaan doen en als het goed is volgende week eerste gesprekken in Tilburg over hersenbestraling. Het wordt een hektische tijd.

Zoals door papa gisteren al aangegeven is visite voor hem heerlijk, een dankbare afleiding. Dus bel even als je wilt komen dan kan het ingepland worden. Papa is verdrietig en onrustig. Hij wil nog zoveel doen, nog zoveel vertellen, nog zoveel opschrijven. Soms is hij even zijn concentratie kwijt door de pillen en dat irriteert hem nu al. Hij moet veel huilen maar behoud gelukkig zijn heerlijke humor. Hij wil vooral voor mama alles zo goed mogelijk doen. Mama begint het nu pas te beseffen na het zien van de foto's dat het echt zo is. Af en toe lijkt ze een beetje in shock. Geen idee wat haar te wachten staat. Hopelijk krijgt ze heel veel steun want ook voor haar is het superklote.

Morgen weer een dag, we vertellen het weer op de blog hoe het was. Berichten die jullie achterlaten printen we en krijgt papa, elke bericht en elke kaart is goud waard!

Hans Himself

Lieve allemaal,
Ik voel me goed, ondanks dat ik me realiseer dat ik toch wel ernstig ziek ben. Hoe ernstig hopen we deze week een beetje meer van te horen. Ik hou van bezoek maar realiseer me dat ik gezien mijn ziekte moet rusten om aan te sterken om vol behandelingen in te gaan. Daarom wil ik iedereen vragen om eerst te bellen om te vragen wanneer Fanny en ik bezoek kunnen krijgen. Wij denken aan 's middags 16.30 - 17.45 uur. Aangezien ik toch graag aangesterkt aan de slag wil gaan. Ik hoop jullie te zien!
Hans

P.S. En als hij zegt dat je mag blijven eten dan heeft ie het aan zijn hoofd (:-) Babs)

Nog niet veel verder

Wat een dag, weer vol emoties. We hebben nog steeds geen gesprekken gehad en krijgen het gevoel dat er niks wordt gedaan. Eindelijk na veel bellen en zeuren van Annette bij de diverse artsen staan er nu 2 afspraken gepland. Donderdag naar de internist en vrijdag naar de longarts. En natuurlijk realiseren we ons dat men niet direct kan zeggen hoe of wat maar we hopen voor het weekend een beetje meer informatie te hebben over behandelplannen en aanpak. We wachten af maar gaan zoveel mogelijk met zijn allen naar de gesprekken, we willen niks vergeten om te vragen. En vooral ook niks uitsluiten om hoe dan ook nog zo lang mogelijk samen te zijn. Papa is heel verdrietig maar heeft oom Michel gesproken en is wat rustiger geworden. Maar soms slaat de wanhoop weer even toe. Morgen weer een dag ....

Eerste berichten

Afgelopen vrijdag, 25 januari kregen we het schokkende bericht dat onze vader longkanker heeft met uitzaaiingen in zijn hersenen. Daar is wel het een en ander aan vooraf gegaan, bijvoorbeeld het bericht van de huisarts 3 dagen eerder dat niks op longkanker wees. Wegsturen van Hans met wat plaspillen, zelfs toen Fanny meeging om te vertellen hoe hij in de war was in de weken daarvoor. 

Woensdag 23 januari hebben ze een hersenscan gemaakt en vrijdagavond kwam de huisarts het nieuws vertellen. Echt ongelooflijk. Wat moeten we hiermee. En vandaag heeft Annette wel 4 keer gebeld om te kijken wat we nu verder moeten doen. Weer geen stap verder. Dus morgen, al moeten we voor de deur van de specialist gaan staan, morgen willen we een behandelplan. Wat kunnen we nog doen. We melden het zodra we het weten.