woensdag 18 maart 2009

Een jaar voorbij


Vandaag een jaar geleden was je laatste dag. Rond deze tijd in de ochtend hadden we daar nog geen idee van. Je laatste lach, je laatste woorden, voor de laatste keer je handen door ons haar, een kus op onze wangen en zelfs je laatste vloek. Het blijft ongelooflijk dat je er niet meer bent. Er is zoveel gebeurd in een jaar. We hebben onze eerste verjaardagen zonder je gevierd, onze eerste kerst, eerste vakantie, eerste kredietcrisis. Allemaal zonder jou. En nu zijn we dan op het punt gekomen dat het jaar rond is. De zon komt weer vroeger op en gaat later onder. Het gras wordt groener en de kleuren komen in het landschap terug. De tijd breekt weer aan waar je zo gek op was en die je vorig jaar niet meer hebt meegemaakt. Je verjaardag staat weer voor de deur.

Een jaar is voorbij. We horen allemaal op onze eigen manier je stem in onze oren. Je adviezen, je commentaar, je lach. We doen er mee wat ons goeddunkt. Laten een traan zo af en toe nog en kijken naar je foto. We praten over opa die op een ster zit. Onze kinderen kaarten en we lachen om hun fanatisme en verwijzen het terug naar hun opa. We praten bij je graf en verwerken ons gemis.
'Ik wil niet een van de vele doden zijn die zijn graf in gedragen wordt en vergeten wordt' schreef je in je afscheidsbrief. Je bent niet vergeten, geloof me. Je naam wordt regelmatig genoemd, onze gedachten zijn dagelijks bij je. En alles wat dan overblijft is liefde en dankbaarheid en o zoveel mooie herinneringen en anekdotes.

We missen je nog steeds elke dag. Dag Hans, dag papa, dag opa, Zweef niet te ver weg, zodat we je af en toe nog heel even horen en voelen.