Het Uitdammer Die is dichtgevroren. Dus dat betekent weer elke avond ijshockey wedstrijden met het dorp op het ijs. 3 Jaar geleden heeft papa met Frank onze wilg voorzien van enorme kerstlampen. Die zouden meegroeien met de boom. En dat gebeurde ook. De kerstboom zag je al vanuit Zuiderwoude en vanuit het gemaal. Als de kerstboom aan was wist je dat hier iemand thuis is. Bij het ijshockeyen in de avond verlicht hij het ijs. We genoten enorm van die rare kerstboom. Hij brandde van oktober tot april. Altijd als hij aanging moest ik lachen om mijn pa die altijd dat soort rare dingen deed maar nog altijd dankbaar voor onze bijzondere boom.
Maar gisteravond zaterdag 13 februari heeft papa zijn boom het begeven. Terwijl het Olympisch schaatsen op TV was begonnen en de jongens buiten aan het schaatsen waren bij het licht van bouwlampen en natuurlijk de kerstboom ontstond er opeens een enorm vuur in de boom. Wij dachten dat het vuurwerk was want alle lampen bleven gewoon branden en we hadden geen kortsluiting in huis. David kwam aangeschaatst en zag dat het waarschijnlijk brand in een lamp was. Stroom eraf dus maar en kijken als het licht wordt in de ochtend wat het is.
Nu 14 februari Valentijnsdag heb ik onder de boom gestaan. Een deel van het snoer is doorgebrand en een tak geheel verbrand. Papa's kerstboom zal nooit meer branden. Ik heb zitten denken of het een teken was. Maar dan leek het meer op een teken van woede. 15 minuten na de brand in de boom viel een blok in de openhaard eruit. Nog meer vuur. Wat zou dit zijn geweest denk ik de hele tijd. Maar ik denk vooral, wat ontzettend klote dat ook die herinnering voorbij is. Ik kan me niet voorstellen dat papa's boom nooit meer zal branden.
